Filipendula ulmaria (L.) Maximowicz
Wieloletnia roślina zielna dorastająca do 1,5 m wysokości, która rośnie w wilgotnym środowisku, na łąkach, pastwiskach i brzegach rzek w całej Europie.
Część używana
Używane są suszone, całe lub cięte wierzchołki kwiatowe.
Składniki aktywne
- flawonoidy: spireozyd, rutozyd, hiperozyd, kwecetyna i kempferol,
- heterozydy kwasu fenolowego,
- garbniki: estry galusowe i heksahydroksydifenowe, rugozyna,
- olejek eteryczny,
- ksyloglukozydy salicylanu metylu: monotropitozyd,
- aldehyd salicylowy,
- alkohol fenyloetylowy,
- alkohol benzylowy,
- aldehyd anyżowy,
Działanie
Tradycyjnie stosowany jako środek przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, pobudzający gruczoły potowe i moczopędny. W badaniach naukowych wykazano inne działania tj. działanie: przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.
Wskazania
Europejskie Naukowe Stowarzyszenie Fitoterapii (ESCOP) zatwierdziło jego stosowanie jako środka wspomagającego w leczeniu przeziębienia oraz w celu zwiększenia wydalania moczu przez płukanie dróg moczowych.
Europejska Agencja Leków (EMA), zatwierdziła tradycyjne stosowanie kwiatu w leczeniu wspomagającym przeziębienia oraz w łagodzeniu bólu stawów.
Powszechnie stosowany w bólach głowy, stawów, stanach gorączkowych i grypopodobnych.
