Roślina wieloletnia o wysokości od 10 do 80 cm, która rośnie na terenach górskich, łąkach, w pobliżu skał i strumieni, na skrajach lasów w większości Europy i północnej Azji.
Część używana
Używa się suszonych nadziemnych części kwiatów, zarówno całych, jak i fragmentarycznych.
saponozydy triterpenowe: wirgaureasaponiny B, C, D i E,
bedesmozydowe heterozydy fenolowe: wirgaureozyd a i leiokarpidozyd,
diterpeny typu cis-klerodanu,
kwasy fenolowe: kawowy i chlorogenowy,
olejek eteryczny,
garbniki katechetyczne,
polisacharydy.
Działanie
Nawłoć ma działanie moczopędne i rozkurczowe, oba potwierdzone naukowo.
Tradycyjnie tej roślinie przypisywano działanie moczopędne, oczyszczające, przeciwutleniające, antyseptyczne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, przeciwskurczowe i ściągające.
Wskazania
Europejskie Naukowe Stowarzyszenie Fitoterapii (ESCOP) dopuszcza stosowanie nawłoci w profilaktyce i leczeniu kamieni moczowych, jako kuracja przepłukująca w stanach zapalnych dróg moczowych oraz wspomagająco przy infekcjach układu moczowego.
Europejska Agencja Leków (EMA) dopuszcza jego tradycyjne i długotrwałe stosowanie jako wspomaganie w terapii przemywania dróg moczowych w leczeniu drobnych dolegliwości układu moczowego.