Calendula officinalis L.
To roślina jednoroczna z kwiatami w barwie pomarańczowej od 20 do 60 cm, która rośnie jako ozdoba sadów i ogrodów w całej Europie, w tym na obszarach Polski. Ma też inne lokalne nazwy tj.: pazurki (mazowsze), miesięcznica (woj. wielkopolskie), paznokietki (woj. małoposkie).
Używana część
Wykorzystywana część tej rośliny to kwiatostan.
Składniki aktywne
- flawonoidy: sterydy izoramnetyny i kwercetyny,
- saponozydy triterpenowe: kalendulozydy A, B, C, D, D2 i F,
- alkohole triterpenowe,
- karotenoidy,
- polisacharydy: ramnoarabinogalaktan i arabinogalaktan,
- kwasy fenolowe,
- heterozydy seskwiterpenowe,
- taniny,
- loliolid,
- kumaryny,
- olejek eteryczny.
Działanie
Nagietek lekarski ma działanie lecznicze, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, antyseptyczne, gojące, przeciwpasożytnicze, przeciwutleniające, rozkurczowe i przeciwskurczowe.
Wskazania
Europejskie Naukowe Stowarzyszenie Fitoterapii (ESCOP) zatwierdziło stosowanie preparatów z nagietka do miejscowego leczenia stanów zapalnych skóry i błon śluzowych oraz jako środka wspomagającego gojenie drobnych ran.
Również Europejska Agencja Leków (EMA) zatwierdziła tradycyjne miejscowe stosowanie nagietku do leczenia łagodnego zapalenia skóry, jamy ustnej i gardła oraz do gojenia drobnych ran.
Komisja E (Komisja Niemiec jest przewodnikiem terapeutycznym roślin leczniczych) wskazuje na miejscowe stosowanie nagietka w leczeniu stanów zapalnych błony śluzowej jamy ustnej i gardła, ran (w tym trudno gojących się) oraz owrzodzeń żylnych.
