Crataegus monogyna Jacquin
Ciernisty krzew osiągający do 3 m wysokości, który rośnie na wilgotnych glebach na poboczach i skrajach lasów liściastych, chociaż rośnie również w suchszych środowiskach, takich jak zarośla i wąwozy. W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Część używana
Wykorzystuje się liść i kwiat głogu białego, które składają się z całych gałęzi z kwiatami, ciętych i suszonych.
Używa się również suszone owoce głogu.
Składniki aktywne
- flawonoidy: O-heterozydy i C-heterozydy,
- proantocyjanidyny: piknogenole,
- kwasy kawowy i chlorogenowy,
- aromatyczne aminy: fenyloetyloamina,
- pentacykliczne kwasy triterpenowe: krataegolowy, ursolowy, oleanolowy,
- ślady olejków eterycznych,
- śladowe ilości soli mineralnych: zwłaszcza potasu.
Działanie
Główne działania przypisywane głogowi, które zostały udowodnione badaniami eksperymentalnymi, to: kardiotoniczne, antyarytmiczne, działanie kardioprotekcyjne przeciw niedokrwieniu mięśnia sercowego i zjawiska uspokajające.
Wskazania
Europejskie Naukowe Stowarzyszenie Fitoterapii (ESCOP) dopuszcza stosowanie w niewydolności serca II stopnia według klasyfikacji New York Heart Association (NYHA) preparatów opartych na ekstraktach wodno-alkoholowych. Zatwierdzają one stosowanie pozostałych preparatów i herbatek ziołowych w leczeniu zaburzeń arytmii serca pochodzenia nerwowego oraz wspomagająco w leczeniu czynności serca lub układu krążenia.
Jego tradycyjne zastosowanie jako środka wspomagającego zasypianie i łagodzenia objawów lękowych oraz przejściowych objawów kardiologicznych wynikających z lęku (po wykluczeniu innej patologii) zostało zatwierdzone przez Europejską Agencję Leków (EMA).
Komisja E (Komisja w Niemczech, która jest przewodnikiem terapeutycznym roślin leczniczych) zatwierdza również jego stosowanie w niewydolności serca II stopnia.
